'09 - The End

Hallo Nederland,

Nog een laatste berichtje vanuit het inmiddels koude Amerika. Over twee weken stap ik in Boston in het vliegtuig om een maandje in Nederland te spenderen. "Hora ruit" (oftewel; tijd vliegt) is nog nooit zo cliché en waarheid geweest. Ik zit nu al bijna vijf maanden in de Verenigde Staten zonder multivitamine, frikandellen speciaal, donker tarwebrood met kaas, chocomel met cruesli en echt lekker Brand/Alfa-bier. Het wordt tijd om dat allemaal weer eens te consumeren, het liefst op één dag.

Sinds mijn laatste verhaal is er genoeg gebeurd. Helaas zijn we uit de NCAA (nationale) playoffs gestoten door een team dat ons dit jaar 3(!) keer heeft weten te verslaan. Het doel van een cool lang weekend in een hotel in upstate New York is niet bereikt. Volgend jaar uit op revanche dus. In de laatste wedstrijd was ik zo dicht bij een doelpunt dat ik het gras, modder en water na mijn buikschuiver van 10 yards, 3 foot en 5 inches al bijna kon proeven. Helaas gaf mijn zeer gewaardeerde, doch soms egoïstische Colombiaanse teamgenoot niet het laatste tikje waardoor ik vrij stond voor de keeper. Al met al was mijn inbreng dit seizoen niet dat wat ik ervan had gehoopt vooraf. Toch heb ik veel vertrouwen dat het volgend seizoen veel beter zal gaan. De laatste tijd heb ik mijn speelstijl weten aan te passen en zijn mijn teamgenoten er wat beter aan gewend. Je hoort wel eens verhalen van professionals die gaan voetballen in een ander land en tijd nodig hebben om zich aan te passen, nouja dat blijkt voor amateurs/studenten dus ook zo te zijn. Ach, het was een supermooie ervaring om een aantal maanden lang fulltime met voetbal bezig te zijn en ik ben heel blij dat ik volgend jaar dus nog een kans heb.

Vorige week was Thanksgiving Break hier, dus lekker een weekje vrij van alles. Thanksgiving is een geweldig excuus om veel kalkoen te eten, te slapen, nog wat meer te eten en alcohol te nuttigen. Ik was uitgenodigd bij een van mijn teamgenoten, Sean, om het bij zijn familie te vieren. Iedereen was, net zoals bijna alle andere Amerikanen die ik heb ontmoet, zeer gastvrij en geïnteresseerd in mijn verhaal. De dag na Thanksgiving staat hier bekend als Black Friday. Het heeft niks met ellenlange files op de Route du Soleil te maken maar het doelt op shoppen. De hele dag door hoge kortingen op bijna alles, en als je gek genoeg was kon je om 4 uur 's nachts voor een winkel gaan liggen om een broodnodige flatscreen te scoren voor $250,-. Verder heb ik Boston en een gigantisch casino in Connecticut bezocht met Yuri. Het casino was eigenlijk een dorp; high-end restaurants, winkels met rolex-horloges en diamanten kettingen en zeer intimiderende profs(?) aan de pokertafel. Dollars lichter en een illusie armer keerden we weer huiswaarts.

Boston was weer geweldig. In mijn vorige bezoeken was ik nog nooit op de Harvard campus geweest. Aan de overkant van the River Charles vanaf Boston ligt Cambridge en daar loop je zo de campus op. Een overdaad aan mooie, voor Amerikaanse begrippen oude gebouwen waar de beste studenten van de V.S. en misschien wel de wereld zich verzamelen om zich te ontwikkelen tot gewilde professionals. Zou mooi zijn om een paar vakken aan de Harvard Business School te volgen. Helaas heb ik de tienduizenden dollars die daarvoor nodig zijn een paar weken geleden vastgezet voor 10 jaar. 9.1 % van alle mensen die zich aanmelden worden ook daadwerkelijk aangenomen. Over business vakken gesproken, mijn twee eerste vakken zitten in m'n spreekwoordelijke broekzak met een grote A erop gestempeld. Een goed begin dus...

Aangezien ik over 2 weken weer thuis ben zal ik het hierbij laten. Ik ga mijn best doen om iedereen op te zoeken, samen te gaan stappen of te trainen. Zal mooi zijn om iedereen weer te zien!

Take care and please do not step out of the vehicle and keep your hands where I can see them.

Sjogo